daheimgeblieben

Υπάρχει Μουσείο Freud στη Βιέννη, υπάρχει Μουσείο Freud και στο Λονδίνο. Μπαίνοντας στο σάιτ τους, και συγκεκριμένα στη σελίδα των πωλητηρίων των μουσείων, αφού έκανα επί ώρα τραμπάλα ανάμεσα στις δύο γλώσσες, τα Αγγλικά και τα Γερμανικά, έπεσα πάνω σε μια κάρτα που έγραφε Gift membership. Πάτησα πάνω στην κάρτα και άνοιξε μια σελίδα με την παρότρυνση: Give the gift they’ll treasure forever! Το μυαλό μου κόλλησε. Να το δώσω το Gift; Τελικά να το δώσω το Gift, Sigmund; Να τα αμολήσω τα σκυλιά να ησυχάσει το είναι μου; Μήπως η λύση στην πληθώρα των κακών είναι ζήτημα απλόν; Μήπως είναι αυτό που οι Γάλλοι λένε φαρμακόν των ποντικών; Μ’ έπιασε το Γαλλικόν γιατί νιώθω σαν τον ταύρο σε μουσείο υαλικών; Μα αλήθεια, τι αγών να δεχτώ το αποτέλεσμα των εκλογών. Τι αγών στη λαϊκή να την ψάχνω την κυρία με τον πάγκο των φρεσκότερων αβγών. Τι αγών να αγαπώ κάποιον που είναι από καιρό απών. Τι αγών.

Ξεμπερδεύτηκα γρήγορα, δεν θα σας αφήσω σε αγωνία. Το σασπένς για μένα πέθανε. Μέχρι που κάποια στιγμή σκέφτηκα να φτιάξω μια αφίσα με τα πουλιά του Χίτσκοκ και παντού κρεμασμένα σιντί που να τα διώχνουν. Όχι άλλο σασπένς στη ζωή μου, ευχαριστώ. Θέλω να σπρώχνω ατάραχη το καρότσι μου στο σουπερμάρκετ που έχει την αγαπημένη μου μουσική - πρώτη φορά το ομολογώ, υπάρχει ένα σουπερμάρκετ που πηγαίνω για τη μουσική. Την ακούω και νιώθω πως αιωρούμαι στους διαδρόμους. Και όταν είναι ας πούμε αργά τη νύχτα και δεν μπορώ να πάω, τότε βγάζω την πιστωτική κάρτα από το πορτοφόλι μου, την γυαλίζω με το μανίκι μου και την ακουμπάω δίπλα στον υπολογιστή. Μετά μπαίνω στα καταστήματα. Αυτή τη φορά μπήκα στα ηλεκτρονικά καταστήματα των μουσείων Freud γιατί κατά βάθος με τρώει που έχει πέσει τόσο η προσωπική μου ποιότητα. Μπήκα στα πωλητήρια των μουσείων λοιπόν για λίγη ποιότητα. Και τι βλέπω, που λένε οι λάτρεις του σασπένς. Δεν θα σας αφήσω σε αγωνία γιατί, είπαμε, είμαι κατά του σασπένς. Είδα τον Freud παπάκι. Πώς λέμε είδα τον Χριστό φαντάρο, που μεταξύ μας, θα μπορούσε κάλλιστα να πωλείται και ο Χριστός ντυμένος φαντάρος. Γιατί τα πάντα πωλούνται. Όλα. Και όχι μόνο ήταν παπάκι ο Freud, ήταν παπάκι ζωγραφισμένο πάνω σε ένα ζευγάρι κάλτσες. Μάνι μάνι δύο Freud παπάκια δηλαδή. Money money για την ακρίβεια - κυριολεκτικά για την ακρίβεια, γιατί η φθήνια πέθανε. Ποπ cultshα, π@π@κια και κάλτσες στα πόδια του Οιδίποδα. Με 1 Εγώ + 1 Αυτό, δώρο ένα φανταστικό Υπερεγώ συν δύο κάλτσες για τα δίποδα.