daheimgeblieben

Η σκόνη από τη Σαχάρα προσγειώθηκε στη Θεσσαλονίκη λίγες ώρες πριν το αεροπλάνο απογειωθεί για τη Βιέννη. Φαντάστηκα το αεροσκάφος να κατευθύνεται αργά προς τον διάδρομο απογείωσης αφήνοντας πίσω του το αποτύπωμά του σαν κάποιος να σήκωσε έναν κουραμπιέ από το πιάτο. Ή σαν τον εκδιωγμένο Εβραίο που πήρε όλα του τα υπάρχοντα και έφυγε από την οδό Berggasse 19 αφήνοντας ένα μοναδικό ίχνος στο άδειο διαμέρισμα: τη σκιά του διάσημου ντιβανιού του στο παρκέ. 

Πεζοί, πρακτικοί λόγοι, αυτά τα καθημερινά χαλικάκια που μπαίνουν στο παπούτσι σου και σου απομυζούν όλη την προσοχή, δεν επέτρεψαν να ακολουθήσω την εκδρομή με το Πανεπιστήμιο στη Βιέννη, την πόλη του Sigmund Freud. Έμεινα λοιπόν πίσω (zurück, όπως πιθανόν να επαναλάμβανε μετά από εμένα αργά και με νόημα ο Prof. Dr. Sigm. Freud επισημαίνοντας και τη διάσταση του zu einem in der Vergangenheit liegenden Zeitpunkt). Έμεινα πίσω λοιπόν σαν τη σκιά του ντιβανιού, η οποία, αντίθετα με το σημάδι που αφήνει μια πληγή, δεν ήταν παρά το ίχνος της παλάμης του γιατρού πάνω στο μέτωπο του ασθενούς κατά τη διερεύνηση ενός χρόνιου πυρετού μετά από ένα τραύμα.

Die Kisten mit Freuds Antiquitäten-Sammlung, Büchern und Möbeln waren in einer Spedition eingelagert und wurden mithilfe einflussreicher Freunde außer Landes gebracht, als der Photograph, dem [die] einzigen Aufnahmen der Wiener Freud-Wohnung zu verdanken sind, noch einmal zurück in die Berggasse ging. Was er im leeren Behandlungszimmer Freuds vorfand, war der Schatten, den die Couch dort im Laufe der Jahre auf dem Parkettboden als Abdruck hinterlassen hatte.

 

Lydia Marinelli: "Body Missing" in der Berggasse 19