Φεύγοντας από το Πανεπιστήμιο το πρωί, με την πτήση της επιστροφής σας κατά νου, το μάτι μου έπεσε στην αφίσα της Aegean απέναντι από το ΑΠΘ. Οι ΑΠωΘημένοι, σκέφτηκα, η θάλασσα όπου οι μαύρες σκέψεις, οι μαύροι άνθρωποι ναυαγούν στον βυθό του ασυνείδητου, για να μην φτάσουν ποτέ στον κόσμο του συνειδητού μας και τον ταράξουν. Είναι ο νόμος της φύσης αυτός, να επιβιώνει ο ισχυρός, θα πουν κάποιοι ανασηκώνοντας τους ώμους. Με τη φύση παραδόξως συμφωνεί πάντα ο ισχυρός. Γιατί το πρόβατο δεν έχει αυταπάτες. Ξέρει ότι και μόνο αν χαμογελάσει πικρά με αυτό που είπε το λιοντάρι, η φυσική του οδοντοστοιχία θα το προδώσει. Για να σταθεί -έστω- δίπλα στο λιοντάρι, θα πρέπει να φοράει τη νέα, επαναστατική λιονταρίσια μασέλα -που την πουλάει ποιος άλλος; το λιοντάρι- και θα την έχει πληρώσει μάλιστα ακριβά.
Aber wie undankbar, wie kurzsichtig überhaupt, eine Aufhebung der Kultur anzustreben! Was dann übrig bleibt, ist der Naturzustand und der ist weit schwerer zu ertragen. Es ist wahr, die Natur verlangte von uns keine Triebeinschränkungen, sie ließe uns gewähren, aber sie hat ihre besonders wirksame Art uns zu beschränken, sie bringt uns um, kalt, grausam, rücksichtslos wie uns scheint, möglicherweise gerade bei den Anlässen unserer Befriedigung. Eben wegen dieser Gefahren, mit denen die Natur uns droht, haben wir uns ja zusammengetan und die Kultur geschaffen, die unter anderem auch unser Zusammenleben möglich machen soll. Es ist ja die Hauptaufgabe der Kultur, ihr eigentlicher Daseinsgrund, uns gegen die Natur zu verteidigen.
Sigmund Freud: Die Zukunft einer Illusion
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen